در پاییز ۹۷، در هفته پژوهش صحبتهایی درباره پژوهش های بیهوده و لزوم توجه به مشکلات صنعت در دانشگاه صنعتی شریف رخ داد، پس از آن، تعدادی از بچه های متالورژی شریف در یک محفل دوستانه در یکی از ازمایشگاه های دانشگاه، با مدیر توسعه یکی از این شرکت ها دیدار داشتند. این بچه ها بیشتر روی حوزه های غیر کاربردی و جذاب برای حوزه مقاله فعالیت داشتند. در این بازدید از این جمع دعوت گردید تا در یک سفر به فولاد سازیاز نزدیک با فعالیت های یک کارخانه فولاد و نیازهای آن آشنا شوند. بعد از ظهر بازدید این بچه ها به داخل شهر رفتند و یک عکس یادگاری گرفتند. چندی پیش این عکس به دستم رسیده بود و سرنوشت آنها بعد از تقریبا سه سال و میزان ارتباط آن با بازدید صورت گرفته برایم جذاب بود.
از سمت راست:
امیر حسین اسلامی: او در حال حاضر در حال کار بر روی کوره های ذوب آیزا است. بازدید از کارخانه و مشاهدهی صنعت فولاد به او انگیزهای داد در یکی از صنایع متالورژی کشور کار کند و با توجه به سهلالوصولتر بودن صنایع غیر آهنی، مس را انتخاب کرد. در حال حاضر او با جذب سرمایه ۶۰۰ میلیونی در حال ساخت کوره است که بتواند در آن مس زباله های الکترونیک را در کنار فلزات گرانبها با بازدهی بالا استخراج کند. روشی که در آلمان به علت همگامی با محیط زیست انتخاب شده است.
حسین عنابستانی: او که در اواخر دوره کارشناسی خود در متالورژی شریف مشغول به تحصیل بود میخواست تا مثل خیلی های دیگر به رشته های مدیریتی بپردازد اما تصمیم گرفت متالورژی را ادامه دهد و در کبک کانادا در حال تحصیل متالورژی است. بازدید باعث شد نسبت به کاربرد متالورژی امیدوار تر شده و رشته خودش را ادامه دهد.
سیدمحمدجواد زاهدی: بعد از این بازدید به سمت کاربردی کردن علوم در کشور رفت و هم اکنون در معاونت علمی درحال همکاری با شرکت های دانش بنیان است. شاید بازدید خیلی نقش مثبتی در تصمیماتش نداشت
حسن عربی: او که مدت ها بود در پی فعالیت های عملی در حوزه دانشی خودش بود دکتری را رها کرد و به بخش تحقیق و توسعه همان کارخانه پیوست.
فرشاد عسگری: او اکنون دانشجوی دکترای رشته مهندسی متالورژی است و بر روی شکلدهی فولادها کار میکند. این بازدید انگیزهها و دیدش را بر روی رشتهی خود بازتر کرد و تصمیم گرفت که روی دنیای آهن و فولاد کار و پژوهشش را ادامه بدهد.
فرید نمازی: او در همین بازدید به موضوع کاربرد آلومینیوم بازیافتی برای استفاده در کوره های قوس علاقه مند شد و در حال حاضر یک کارگاه بازیافت آلومینیوم را طراحی و بهره برداری میکند. او در این کارگاه به روش های افزایش بهینگی و کاهش ضایعات می اندیشد.
محمدرضا بهره مند: او در حال حاضر در حوزه حکمرانی فولاد فعالیت میکند. بازدید او از فولاد سازی بود که باعث شد به این موضوع و خصوصا مباحث حکمرانی در صنایع علاقه مند شود.
هر چند نمیتوانم بگویم که همه این سوگیری های مفید به واسطه صرفا همان یک بازدید صورت گرفت و درگیر بودن اکثر این بچه ها در پروژه کک (مطالعات بنیادین) و همچنین هدایت اونها توسط یک فرد با انگیزه به اسم امیرحسین اسلامی هم موثر هست اما میتوانم بگویم که ما گاهی در زندگی کارهایی میکنیم که هدف اول و اخرش منافع مادی نیست. هدف ما ترویج یک علم یا وارد کردن افراد به یک حوزه تخصصی است. شاید تا اخر عمر ما از اون رشد ها منفعت مستقیمی نبرده باشیم. اما برای کسانی که حساب و کتاب زندگیشون فقط در طول اون تعریف نمیشه و به اهداف عرضی زندگی هم می اندیشند. این یک توفیق هست. توفیقی که قابل سلب کردن نیست.
من سعی کردم به این وسیله ارزش اون تصمیم رو برای همه کسانی که در این حوزه ها فعال هستند روشن کنم. داخل کردن بچه های نوپای دانشجو به دنیای واقعی صنعت و اعتماد به بچه ها بسیار ارزشمند هست که حتما دیدن نتایج کار یک انگیزه است برای ادامه این مسیر متفاوت رو به جلو.